ΚΑΠΟΙΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΔΩΡΟ (ΠΙΣΩ) ΦΈΤΟΣ

Η 21η Δεκέμβρη ήταν η ημέρα κατά την οποία έληγε, με βάση το νόμο, η προθεσμία για τους
εργοδότες να καταβάλουν στους εργαζόμενους το δώρο Χριστουγέννων. Από εκείνη τη στιγμή
και μετά ακολούθησαν δεκάδες καταγγελίες εργαζομένων πανελλαδικά,
όχι μόνο επειδή το δώρο δεν τους καταβλήθηκε, αλλά επειδή οι
εργοδότες τους το ζήτησαν πίσω με τον πιο εκβιαστικό και χυδαίο
τρόπο: την απειλή της απόλυσης.
Πρόκειται για περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας που
βγαίνουν στην επιφάνεια, αποκαλύπτοντας το ανεξέλεγκτο
καθεστώς σύγχρονης δουλείας που επιβάλλεται στους
εργαζόμενους σε καταστήματα επισιτιστικού ενδιαφέροντος. Οι
εργοδότες οδηγούμενοι από την ακόρεστη δίψα για κέρδη «αναβαθμίστηκαν» σε εκβιαστές –
λωποδύτες που χρησιμοποιούν πρακτικές μαφίας για να ληστέψουν τις έτσι κι αλλιώς πενιχρές
αποδοχές των εργαζομένων, συνοδεύοντας ακόμη και με security τους εργαζόμενους στα ΑΤΜ .
Στη Λάρισα, συγκεκριμένα, η γνωστή αλυσίδα εστιατορίων «BROTHERS IN LAW” αφού κατέβαλε
το δώρο Χριστουγέννων στους τραπεζικούς λογαριασμούς των εργαζομένων στη συνέχεια και
υπό την απειλή της απόλυσης τους υποχρέωσε να το επιστρέψουν στην επιχείρηση. Απέναντι σε
αυτή την αδιανόητη απαίτηση της συγκεκριμένης επιχείρησης δυο συνάδελφοι δεν πειθάρχησαν
με αποτέλεσμα να απολυθούν άμεσα. Ο αγώνας που έδωσαν ωστόσο οι δυο συνάδελφοι,
μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα και με αναφορά στην επιθεώρηση εργασίας, νίκησε!
Οι συνάδελφοι επαναπροσλήφθηκαν δίνοντας το παράδειγμα στους εργαζόμενους που
σιωπηρά υποκύπτουν στην τρομοκρατία των εργοδοτών. Η
αλληλεγγύη και η απόφαση των εργαζομένων να σπάσουν το
φόβο μας δείχνουν το δρόμο.
Ωστόσο, το περιστατικό αυτό δεν αποτελεί μια “δυσάρεστη”
εξαίρεση, μια “κακιά στιγμή” που αφορά μόνο το κατάστημα της
Λάρισας. Η συνολική πολιτική της αλυσίδας Brothers in law
ανέκαθεν έβαζε στο στόχαστρο τα δικαιώματα και τις ανάγκες
των εργαζομένων. Όσον αφορά για παράδειγμα το κατάστημα
της Θεσσαλονίκης, ήταν αυτό που πρώτο άνοιξε το δρόμο για τη μη καταβολή του συνόλου
του δώρου Χριστουγέννων. Ήταν επίσης το ίδιο κατάστημα, που το προηγούμενο διάστημα
εξώθησε εργαζόμενους σε παραίτηση, καθώς αρνούνταν να τους αυξήσει το μεροκάματο, τη
στιγμή που τα τραπέζια του ήταν πάντα γεμάτα και η ένταση της εργασίας τεράστια. Κι όταν πια
η εργοδοσία του Brothers in law απαλλάχτηκε από τον βραχνά του αιτήματος για αύξηση,
επέβαλλε στους εναπομείναντες εργαζόμενους να δουλεύουν μέχρι και διπλές βάρδιες (14-16
ώρες!!!) ή υπερωρίες καθημερινά για δυο εβδομάδες, μέχρι να προσλάβει νέους φθηνούς
εργαζόμενους. Κι ενώ έχουν προηγηθεί όλα τα παραπάνω, το Brothers in law επιδιώκει να
διαφημίζει τον εαυτό του ως ένα κατάστημα με “φιλάνθρωπα” αισθήματα, προκειμένου να
ξεπλύνει τη βρωμιά της αυθαιρεσίας. Συγκεκριμένα, με απόφαση της εργοδοσίας και σε
συνεργασία με άλλες αλυσίδες (πχ Τερκενλής), το μαγαζί λειτούργησε και την ημέρα της
Πρωτοχρονιάς (1-1-2018), δίνοντας περιορισμένο αριθμό γευμάτων “σε όσους τα είχαν
πραγματικά ανάγκη”. Αλήθεια, με ποια κριτήρια το αφεντικό έκρινε
“όσους τα είχαν πραγματικά ανάγκη”; Με τα ίδια κριτήρια που
εκβιάζει τους εργαζόμενους να του επιστρέψουν το δώρο,
στήνοντας ταυτόχρονα διαδικτυακή προπαγάνδα ότι εργοδοσία κι
εργαζόμενοι αποτελούν μια αγαπημένοι οικογένεια; Κι αν το
κατάστημα ήθελε τόσο πολύ να προσφέρει “σε όσους το έχουν
πραγματικά ανάγκη”, γιατί επέλεξε να το κάνει ημέρα αργίας,
βάζοντας τους εργαζόμενους να δουλέψουν;

Η εν λόγω εργοδοτική συμπεριφορά δεν αποτελεί συνεπώς την εξαίρεση, αλλά το κανόνα
καθώς ανάλογες καταγγελίες υπάρχουν σε πολλές επιχειρήσεις με πιο πρόσφατες αυτές στα
ξενοδοχεία της Πάργας όπου ακολουθήθηκε η ίδια μαφιόζικη πρακτική για τα επιδόματα και τις
εποχικές αποζημιώσεις. Ο κλάδος μας αυτή τη στιγμή αποτελεί την αιχμή της «ανάπτυξης» που
η κυβέρνηση μέσα από τα μνημόνια που εφαρμόζει ευαγγελίζεται ότι θα έρθει. Η “ανάπτυξη”
αυτή όμως είναι βασισμένη στην ακραία εκμετάλλευση των εργαζομένων που βιώνουν τον
εργασιακό μεσαίωνα σε όλο του το μεγαλείο. Τα δώρα δεν καταβάλλονται, οι άδειες δεν
αποδίδονται, οι υπερωρίες, οι αργίες και τα αυξημένα νυχτερινά μεροκάματα είναι όνειρα
θερινής νυκτός για τους εργαζομένους. Η ασφάλιση είναι ανύπαρκτη και εάν υφίσταται δεν
ανταποκρίνεται στην πραγματική εργασία των υπαλλήλων, παρά σε μέρος αυτής. Οι
συνάδελφοι στο πόστο του delivery, εργάζονται χωρίς τα απαραίτητα μέσα προστασίας, στην
πλειοψηφία των επιχειρήσεων με δικά τους οχήματα, ενώ συνήθως το κόστος κίνησης και
συντήρησης βαραίνει τους ίδιους. Δουλεύουν κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες θέτοντας
σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα, με στόχο το υπέρτατο κέρδος προς όφελος της
εκάστοτε επιχείρησης .
Όλη αυτή η τρομοκρατία βρίσκεται σε απόλυτη ταύτιση με τους αντεργατικούς νόμους της
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και της Ε.Ε., με το χτύπημα του δικαιώματος της Απεργίας, με τους
εξευτελιστικούς μισθούς πείνας, με την υποδούλωση των ανθρώπων που παράγουν τον
πλούτο, έναντι αυτών που τον καρπώνονται.
Η απάντηση των εργαζομένων σε όλη αυτή τη λαίλαπα που καταδυναστεύει τη ζωή μας, δεν
μπορεί να είναι υποταγή στην τρομοκρατία της εργοδοσίας και στις απαιτήσεις της κυβέρνηση.
Δεν μπορούμε να συναινούμε στα σχέδιά τους περιμένοντας ο καθένας μας να έρθει η σειρά
του. Τα εργαζόμενα στρώματα, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε την επίθεση
που γίνεται στον κόσμο της δουλειάς. Η πρόσφατη εμπειρία έχει δείξει ότι όταν αγωνιζόμαστε
οργανωμένα και μαζικά νικάμε.
Οργάνωση όλων των εργαζομένων στα κλαδικά τους σωματεία, συντονισμός αυτών προς
αντιμετώπιση οποιασδήποτε εργοδοτικής αυθαιρεσίας, δημοσιοποίηση των άθλιων συνθηκών
στους χώρους εργασίας, να σπάσει ο φόβος των πολλών για να αλωνίζουν οι λίγοι.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΏΡΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ